Nagli porast međunarodne pozornosti koji doživljava suvremena čileanska arhitektura često je posljedica izrazito sofisticiranih projekata u privatnom sektoru. Kad bismo analizirali aktualne tipologije, koje se objavljuju u časopisima ili na internetskim portalima, pokazalo bi se da su većina kuće za odmor ili hoteli čija ljepota oduzima dah smješteni u divlji čileanski krajolik. Usporedno s izgradnjom ovog tipa, koja odgovara zahtjevima rastuće dobrostojeće srednje klase, grade se i servisni objekti, stambene zgrade i infrastruktura – manje poznati dio arhitekture koji se danas planira i izvodi u Čileu, a zamišljen je kao sredstvo koje bi trebalo ublažiti duboku društvenu i ekonomsku nejednakost koja je još uvijek izrazito prisutna u državi. Natječaji za projekte raspisuju se pod kontrolom javnog sektora, ali često i u suradnji s tvrtkama i zakladama. Arhitekti su odgovorili na ove dvostruke zahtjeve tako što su se specijalizirali za određene projekte, a tržište je iskoristilo vještine projektanata koji su, iako iskusni u mnogim oblicima izgradnje, značajni dio projekata vezali uz ograničene teme, zbog stabilnog priliva novih poslova.